Gelincik (Öykü)

"Kibir, kendinden habersizliktir. Tıpkı güneşten haberi olmayışı gibi buzun."
*************************************

.

.

.

.

.

.

.

Uzaklarda bir köyde, kocasi çocugu dogmadan ölmüs, tek basina yasayan hamile bir kadin kendisine arkadas olmasi açisindan dagda yarali olarak buldugu bir gelincigi evinde beslemeye baslar..

Gelincik kadinin yanindan bir an bile ayrilmaz.

Her ne kadar evcil bir hayvan olmasa da oldukça uysallasir. Birkaç ay sonra kadinin bebegi dogar. Kadýn tek basina tüm zorluklara gögüs germek ve yavrusuna bakmak zorundadir...

Günler geçer ve kadin bir gün birkaç dakikaligina da olsa evden ayrilmak ve yavrusunu evde birakmak zorunda kalir. Gelincikle bebek evde yalniz kalmislardir...

Aradan biraz zaman geçer ve anne eve gelir..

Gelincigi ve kanli agzini görür. Anne çildirmisçasina gelincige saldirir ve oracikta öldürür hayvani..

Tam o sirada içerdeki odadan birbebek sesi duyulur..

Anne odaya yönelir...Ve odada besledigi besigin içindeki bebegi ve bebegin yaninda duran parçalanmis bir yilani görür.

Einstein'in bir sözü vardir :

"Bir önyargiyi yok etmek, atomu parçalamaktan çok daha zordur!"